เคยไหม ? ที่เฝ้าบอกกับตัวเองถึงวัน ‘ พรุ่งนี้ ‘
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินกับภาระที่รุมเร้าเข้ามาทุกวินาที
ขอพักสักเดี๋ยว ขอพักสักครู่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยลุยต่อ
คงไม่ผิด หากคุณจะคิดถึงวันพรุ่งนี้
ผัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย หากคุณทราบเป็นที่แน่นอนแล้วว่า…
‘ พรุ่งนี้ ‘ …ยังคงมีโอกาสสำหรับคุณ
พรุ่งนี้…แสงสีทองของดวงตะวันจะทาทับจับขอบฟ้าทางทิศตะวันออก
พรุ่งนี้…แสงสีส้มจางของตะวันดวงเดิมจะลาลับดับไปทางทิศตะวันตก
เพราะนั่นคือความจริงซึ่งดำเนินไปอย่างสม่ำเสมอในทุกๆ วัน ไม่เปลี่ยนแปลง
เป็นความจริงที่ถูกค้นพบมาเนิ่นนานเกินกว่าจะนับย้อนไปในจุดเริ่มต้น
แล้ว ‘ พรุ่งนี้ ’ ของคุณมีอะไรเป็นหลักประกันว่ามันจะยังคงมาถึง
พรุ่งนี้ที่คุณวาดหวังไว้จะดำเนินต่อไป โดยไม่มีอะไรขาดหาย หรือตกหล่น
เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน
ไม่มีอะไรเป็นกฎเกณฑ์ตายตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง
ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันสำหรับวันพรุ่งนี้ที่คุณวาดฝัน
ไม่มีอะไรเป็นสิ่งรับรองสำหรับวันพรุ่งนี้ที่คุณเฝ้ารอ
อย่ามัวรอกับวันพรุ่งนี้…ที่คุณไม่อาจมั่นใจว่าจะยังมี
อย่าปล่อยให้โอกาสดีๆ หลุดลอยไปพร้อมกับคำว่า ‘ พรุ่งนี้ ’ ที่อาจไม่มีมาถึง
ลงมือทำในสิ่งที่คุณตั้งใจเสียตั้งแต่วันนี้คงดีกว่า
ต้องจมอยู่กับความเสียใจที่ไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ
เพราะ…พรุ่งนี้อาจสายเกินไป…สายเกินกว่าจะย้อนเวลากลับไปในวันวาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น